space shuttle
chalenger
Spaceshuttle Challenger
De Challenger was de tweede van de vijf spaceshuttles die gebouwd zijn. Op 28 januari 1986 viel de Challenger 73 seconden na de lancering uit elkaar, waarbij alle zeven bemanningsleden omkwamen.
Testobject Oorspronkelijk was de Challenger gebouwd als testobject, om de sterkte van de mechanische constructie te kunnen beproeven. Bij het ontwerp van de spaceshuttle is zo extreem voor reduceren van het gewicht gekozen, dat elk onderdeel essentieel was geworden voor de sterkte van de totale shuttle. Daarom werd besloten om één shuttle speciaal te bouwen om aan de meest extreme mechanische belastingen bloot te stellen en zo de theoretische sterkteberekeningen te verifiëren.
Later in het programma werd besloten de derde testshuttle Enterprise niet aan te passen voor ruimtevluchten. Daardoor zou alleen de Columbia overblijven voor ruimtevluchten. NASA wilde het hele Space Shuttleproject niet laten afhangen van één enkel ruimtevaartuig en daarom werd in 1979 opdracht gegeven om de Challenger alsnog om te bouwen tot een ruimtewaardige spaceshuttle.
Ruimtevluchten In 1982 werd de aangepaste Challenger afgeleverd bij NASA en op 4 april1983 werd hij voor het eerst gelanceerd (vlucht STS-6). De Challenger was daarmee de tweede spaceshuttle, na de Columbia, die in de ruimte vloog. De Challenger voltooide in totaal negen succesvolle missies. De Nederlandse astronautWubbo Ockels verbleef in dit ruimteveer (vlucht STS-61-A), enige tijd na de in Nederland geboren ruimtevaarder Lodewijk van den Berg (STS-51-B).
De Challenger was de enige spaceshuttle waar meer dan zeven personen in vervoerd kunnen worden (acht). Uiteindelijk is dit slechts éénmaal gebeurd, bij vlucht STS-61-A.
Hieronder staan alle missies die de Challenger uitvoerde.
Testobject Oorspronkelijk was de Challenger gebouwd als testobject, om de sterkte van de mechanische constructie te kunnen beproeven. Bij het ontwerp van de spaceshuttle is zo extreem voor reduceren van het gewicht gekozen, dat elk onderdeel essentieel was geworden voor de sterkte van de totale shuttle. Daarom werd besloten om één shuttle speciaal te bouwen om aan de meest extreme mechanische belastingen bloot te stellen en zo de theoretische sterkteberekeningen te verifiëren.
Later in het programma werd besloten de derde testshuttle Enterprise niet aan te passen voor ruimtevluchten. Daardoor zou alleen de Columbia overblijven voor ruimtevluchten. NASA wilde het hele Space Shuttleproject niet laten afhangen van één enkel ruimtevaartuig en daarom werd in 1979 opdracht gegeven om de Challenger alsnog om te bouwen tot een ruimtewaardige spaceshuttle.
Ruimtevluchten In 1982 werd de aangepaste Challenger afgeleverd bij NASA en op 4 april1983 werd hij voor het eerst gelanceerd (vlucht STS-6). De Challenger was daarmee de tweede spaceshuttle, na de Columbia, die in de ruimte vloog. De Challenger voltooide in totaal negen succesvolle missies. De Nederlandse astronautWubbo Ockels verbleef in dit ruimteveer (vlucht STS-61-A), enige tijd na de in Nederland geboren ruimtevaarder Lodewijk van den Berg (STS-51-B).
De Challenger was de enige spaceshuttle waar meer dan zeven personen in vervoerd kunnen worden (acht). Uiteindelijk is dit slechts éénmaal gebeurd, bij vlucht STS-61-A.
Hieronder staan alle missies die de Challenger uitvoerde.
Title.
Ongeval
Challenger desintegreert 73 seconden na de lancering De Challenger desintegreerde 73 seconden na de lancering van zijn tiende vlucht STS-51-L. Eén van de zeven bemanningsleden was de 37-jarige onderwijzeres Christa McAuliffe. Op 28 januari1986 werd onder geringe publieke belangstelling de Challenger gelanceerd. De beelden werden later als 'live' herhaald, vlak na het ongeval, waardoor velen dachten de lancering op televisie live te zien gebeuren. Al tijdens de eerste seconden van de vlucht lekten er hete gassen uit de rechterstuwraket, door een defecte rubberen O-ring die de buitenste afdichting vormde tussen het onderste deel en de rest van de stuwraket. Deze O-ring was niet bestand tegen de lage temperatuur van 2 graden Celsius op het moment van de lancering.
Challenger desintegreert 73 seconden na de lancering De Challenger desintegreerde 73 seconden na de lancering van zijn tiende vlucht STS-51-L. Eén van de zeven bemanningsleden was de 37-jarige onderwijzeres Christa McAuliffe. Op 28 januari1986 werd onder geringe publieke belangstelling de Challenger gelanceerd. De beelden werden later als 'live' herhaald, vlak na het ongeval, waardoor velen dachten de lancering op televisie live te zien gebeuren. Al tijdens de eerste seconden van de vlucht lekten er hete gassen uit de rechterstuwraket, door een defecte rubberen O-ring die de buitenste afdichting vormde tussen het onderste deel en de rest van de stuwraket. Deze O-ring was niet bestand tegen de lage temperatuur van 2 graden Celsius op het moment van de lancering.
