Vega
Vega is een draagraket voor kleine kunstmanen die sinds 1998 door de Europese Ruimtevaartorganisatie ontwikkeld wordt. De eerste lancering staat gepland voor 2009 vanaf de Europese lanceerinrichting Centre Spatial Guyanais bij Kourou (Frans-Guyana].
// Goedkoop Hoewel satellieten steeds groter en zwaarder worden, is er ook behoefte aan een goedkope draagraket om kleine tot middelgrote satellieten (300 tot 2000 kg) in een lage baan rond de aarde te brengen. Om de ontwikkelingskosten tot een minimum te beperken, wordt bij de bouw van de Vega gebruikgemaakt van faciliteiten die eerder werden toegepast bij de bouw van de Ariane-draagraket. De doelstelling is om het lanceren van satellieten minstens 15% goedkoper te maken dan voorheen wat neerkomt op maximaal €20 miljoen per 1000 kg.
Deelnemende landen Voor de ontwikkeling van de Vega is €335 miljoen uitgetrokken. Zo'n 65% hiervan wordt betaald door Italië, de rest wordt bijeengebracht door België, Nederland, Zweden en Zwitserland. Ook het Italiaanse FiatAvio SpA zal een deel van de kosten dekken. Mogelijk zal de Spaanse ruimtevaartorganisatie in een later stadium bij de ontwikkeling worden betrokken. Na eerder steun te hebben toegezegd, heeft Frankrijk zich later teruggetrokken nadat er twijfels ontstonden over de financiële haalbaarheid van het project.
Kenmerken De eerste trap (P80) maakt, net als de tweede en derde, gebruik van een vastebrandstofmotor en is grotendeels gebaseerd op technieken die ook in de Ariane 4 en Ariane 5 werden toegepast. Nieuw aan de P80 motor is dat deze bestaat uit een composiet gewonden behuizing. In deze 10,5 m lange trap is ruimte voor 88 ton brandstof. Voor de tweede trap wordt een ZeFiro-motor gebruikt en deze 24 ton zware trap heeft een lengte van 4,6 m en diameter van bijna 2 m. De derde eveneens 4,6 m lange trap weegt 10 ton. De drie onderste trappen maken gebruik van ontstekers die op dezelfde techniek berusten en voorzien zijn van een composiete casing waarin de stuwstof huist. Dit in tegenstelling tot een metalen casing met thermische protectie. Bovenop de derde trap wordt de op vloeibare brandstof aangedreven AVUM gemonteerd die de lading uiteindelijk in een baan rond de aarde brengt. De lading zelf bevindt zich in de ruimte helemaal bovenin.
Ariane, Vega en Sojoez Als de Vega voltooid is, beschikt Europa zelf over twee verschillende draagraketten. In dat jaar worden er vanaf Kourou voor het eerst buiten Russisch grondgebied ook Sojoez-draagraketten gelanceerd. Hiermee beschikt ESA over een drie verschillende raketten waarmee een breed scala aan ruimtevaartuigen kan worden gelanceerd; de Ariane voor het zware werk, de Vega voor de lichtere en commercieel aantrekkelijke vluchten en de Sojoez voor alles dat daar tussenin valt.
// Goedkoop Hoewel satellieten steeds groter en zwaarder worden, is er ook behoefte aan een goedkope draagraket om kleine tot middelgrote satellieten (300 tot 2000 kg) in een lage baan rond de aarde te brengen. Om de ontwikkelingskosten tot een minimum te beperken, wordt bij de bouw van de Vega gebruikgemaakt van faciliteiten die eerder werden toegepast bij de bouw van de Ariane-draagraket. De doelstelling is om het lanceren van satellieten minstens 15% goedkoper te maken dan voorheen wat neerkomt op maximaal €20 miljoen per 1000 kg.
Deelnemende landen Voor de ontwikkeling van de Vega is €335 miljoen uitgetrokken. Zo'n 65% hiervan wordt betaald door Italië, de rest wordt bijeengebracht door België, Nederland, Zweden en Zwitserland. Ook het Italiaanse FiatAvio SpA zal een deel van de kosten dekken. Mogelijk zal de Spaanse ruimtevaartorganisatie in een later stadium bij de ontwikkeling worden betrokken. Na eerder steun te hebben toegezegd, heeft Frankrijk zich later teruggetrokken nadat er twijfels ontstonden over de financiële haalbaarheid van het project.
Kenmerken De eerste trap (P80) maakt, net als de tweede en derde, gebruik van een vastebrandstofmotor en is grotendeels gebaseerd op technieken die ook in de Ariane 4 en Ariane 5 werden toegepast. Nieuw aan de P80 motor is dat deze bestaat uit een composiet gewonden behuizing. In deze 10,5 m lange trap is ruimte voor 88 ton brandstof. Voor de tweede trap wordt een ZeFiro-motor gebruikt en deze 24 ton zware trap heeft een lengte van 4,6 m en diameter van bijna 2 m. De derde eveneens 4,6 m lange trap weegt 10 ton. De drie onderste trappen maken gebruik van ontstekers die op dezelfde techniek berusten en voorzien zijn van een composiete casing waarin de stuwstof huist. Dit in tegenstelling tot een metalen casing met thermische protectie. Bovenop de derde trap wordt de op vloeibare brandstof aangedreven AVUM gemonteerd die de lading uiteindelijk in een baan rond de aarde brengt. De lading zelf bevindt zich in de ruimte helemaal bovenin.
Ariane, Vega en Sojoez Als de Vega voltooid is, beschikt Europa zelf over twee verschillende draagraketten. In dat jaar worden er vanaf Kourou voor het eerst buiten Russisch grondgebied ook Sojoez-draagraketten gelanceerd. Hiermee beschikt ESA over een drie verschillende raketten waarmee een breed scala aan ruimtevaartuigen kan worden gelanceerd; de Ariane voor het zware werk, de Vega voor de lichtere en commercieel aantrekkelijke vluchten en de Sojoez voor alles dat daar tussenin valt.
